Haasrode-Hoei-Haasrode 2010
Drie berggeiten (Stekke, Butcher en Le Sécretaire) waren stipt om acht uur aanwezig aan Café den Deugniet. Luk en Karel (onbekend voor ons, ne maat van Luk) kregen een dagvergunning van de Berggeiten om deze dag mee te maken. Er was redelijk goed weer voorspeld met een “matige wind”, later op de dag zou blijken dat Sabine en Frank ons weer wat hadden wijsgemaakt. Vermoedelijk mogen ze door de besparingen bij de VRT niet meer over de taalgrens gaan om te bekijken wat het weer daar gaat worden …
Onder een blakend zonnetje vertrokken we voor het eerste golvende gedeelte. Onmiddellijk kregen we het gezelschap van een papy, die hele verhalen begon te vertellen over shorttrack skating en uiteindelijk de vader van Pieter Gysels bleek te zijn (een platte légume die geen platte prijs heeft geschaatst op de afgelopen Winterspelen). Na 25 km reed deze brave man plat en aangezien de Berggeiten meedogenloos zijn voor derden, reden wij gewoon voort. Tien kilometer verder reed ook Karel plat, direct band vervangen en op naar de eerste bevoorrading na 47 km.
Vanaf hier begon de wind redelijk zwaar tegen te zitten en Butcher en Stekke maakten hun status van “kop”man waar, door constant kop te trekken voor de man van het B-team en de twee dagleden. Na 60km waren we aan de voet van de Ben-Ahin en de moyenne stond op 28,2 km/u, niet slecht voor wind tegen en golvend parcours. De Ben-Ahin leek een redelijk makkelijk bergje van een tweetal km, doch dit was zonder het gedeelte boven gerekend, waar je op een plateau van een tiental kilometer met superzware wind op kop moest rijden richting Vézin. Le Sécretaire werd er hier uitgewaaid, Butcher wachtte hem op (merci !).
Aan de voet van de Vézin zijn Butcher en Stekke als een raket vertrokken om wat “spanning op de spieren te zetten”. Bovenaan wachtte een mini-bevoorrading met enkel drank en een sympathieke kerel die ons uitlegde dat hij verleden jaar het Alpenbrevet heeft gehaald : 260km met 6600 hoogtemeters !!! Eindeloos respect …
Nu was het nog 15 km tot de volgende bevoorrading en de twee kopmannen gingen ook hier er alleen vandoor. Later bleek dat zij op deze 15km een gemiddelde van 41,5 hebben gehaald => respect !
Vanaf nu was het nog 45km met redelijk veel wind in de rug werd ons gezegd. Dit klopte voor ongeveer 25km … Karel reed hier wederom lek en z’n goesting bleek over te gaan. We zaten vlakbij Meldert (Karel’s woonplaats) en deze “Berggeit voor één dag” besloot om huiswaarts te keren na de vele pech en maagklachten.
Luk en Le Sécretaire kregen het steeds moeilijker om het wiel te houden van de Kopmannen, waar het tellertje steeds boven de 30 stond met wind tegen.
Om halfdrie zijn we gearriveerd met 155km op de teller en een gemiddelde van 27 km/u. Nogmaals bedankt aan de kopmannen om 155km kop te trekken met wind tegen !