Verkenning WK Cyclosportieven 2011
Vrijdagnamiddag 2 september sprongen Kurre en ikzelf de auto in om onder een stralend zonnetje een verkenning te maken van de eerste 70km van de wegrit van het officiële wereldkampioenschap voor masters en cyclosportieven of beter gekend onder de naam UCI World Cycling Tour te Stavelot. Op papier leek de eerste lus op een vlakke aanloop met de Anciènne Barrière als enig obstakel. Nadien volgt dan de 2e lus met een aantal gekende hellingen van Luik-Bastenaken-Luik en andere tourtochten en cyclo’s.
Tot zover dus de papieren versie. Na een geneutraliseerde start tot buiten de stadskern van Stavelot wordt er naar Trois-Ponts gereden. Hier wordt koers gezet richting Vielsalm over de gekende grote baan. Niet veel speciaal hieraan buiten het feit dat dit constant licht vals plat omhaag gaat. In een peloton vormt dit echter geen enkel probleem.
In Vielsalm wordt er naar Lierneux gereden. Volgens het roadbook is dit nog steeds ‘platte weg’, maar in realiteit gaat het hier onmiddellijk na het buitenrijden van Vielsalm zeer pittig omhoog gedurende een kilometer. Alle hens aan dek hier! Eigenlijk stopt deze ‘klim’ nooit echt tot voor het binnenrijden van Lierneux. In Lierneux stonden er bijgevolg 30km en 300 hoogtemeters op de teller.
Nadien wordt er richting voet van de Anciènne Barrière gereden via de Vallée de la Lienne. Een licht dalende weg over zeer goede asfalt dat nadien overgaat in een lappendeken van iets dat op een betonbaan moet lijken. Voor een aantal zal het WK hier ongetwijfeld eindigen! Anderzijds is dit ook een perfect stuk om het gat te dichten dat eventueel kan vallen op de ‘klim’ na Vielsalm.
De Anciènne Barrière hoeft weinig uitleg, 4km tempoklimmen. Na de AB hebben we de foute afslag gekozen. Wij zijn op de top links gedraaid om zo de cote de Brume af te dalen, maar zondag zal de AB afgedaald worden om dan na een aantal km links op te draaien en zo de zuidelijke kant van de Brume op te rijden. Deze kant hebben we echter zelf nog nooit opgereden (of toch geen weet meer van). Nadien volgt dan de technische afdaling richting Trois-Ponts. Opgepast voor de 3 haarspeldbochten op het einde!
In Trois-Ponts gaat het nu over dezelfde weg als in het begin naar Vielsalm. Nu rijden we echter maar tot aan de voet van de Wanne. Deze kant van de Wanne, officieel cote de Spineux, is zeker niet de moeilijkste, maar bevat bij het binnenrijden van het dorp toch een steil stukje. Opgepast ook weer voor de gevaarlijke afdaling naar Stavelot via de Wanneranval. Deze afdaling wordt op het einde van de 2e lus nogmaals afgedaald!.
De laatste helling van onze verkenning was de Wanne. Ook hiervoor valt weinig te zeggen: steil, lang en een lange uitloper met wind op kop. Na 70km zat onze verkenning erop en hadden we 70km en een 1000 hoogtemeters op de teller (en 1 lekke band).
De rest van het parcours loopt dan nog over de Rosier (hoogste punt van parcours) en de Aisomont die beide goede lopers zijn, om tenslotte te eindigen op de verschrikkelijke Stockeu.
Aan allen die zondag meerijden: veel succes en misschien komen we elkaar ergens achteraan in de koers tegen 🙂