La-descente-aux-enfers-de-Frank-Vandenbroucke_article_landscape_pm_v8

De patroonheilige van onze club is Frank Vandenbroucke.

Onze patroonheilige, Frank Vandenbroucke

De flamboyante wielrenner uit Ploegsteert, die reeds op 17-jarige leeftijd op een schitterende manier Belgisch Kampioen werd en twee jaar later een profcontract kreeg aangeboden. Voor hem, die in 1996 een jagend peloton voorbleef in de Scheldeprijs, werden de superlatieven niet gespaard : de “nieuwe Merckx” werd hij genoemd.

In ’98 won hij Parijs-Nice, op zo’n indrukwekkende manier dat Jalabert en Boogerd er nog nachtmerries van hebben.

In 1999 won Frank de Omloop het Volk, de haren rood geverfd en Wilfried Peeters genadeloos uit het wiel gereden op de laatste hindernis.

Enkele weken later reed hij op magistrale wijze een gat toe van 1 minuut in de Ronde van Vlaanderen op de twee topfavorieten Museeuw en Van Petegem, maar werd jammerlijk geklopt in de sprint door “De Peet”.

De daaropvolgende zondag zou VdB niet meerijden in Parijs-Roubaix, maar door de supervorm ging hij toch : hij werd zevende op de kasseien, op een parcours dat zeker niet het zijne was.

Daar deed hij de grote belofte : “volgende week win ik Luik-Bastenaken-Luik”, en zo geschieddde. Ditmaal met blondgeverfde haren en dito baardje, reed hij met een monsterversnelling Michele Bartoli uit de wielen op La Redoute, een beeld dat nog in elke voorbeschouwing van LBL wordt getoond (heroisch, weet je wel). En opnieuw Boogerd moest er aan geloven, ditmaal op de Saint-Nicholas. Daar was zijn grootste overwinning uit z’n carrière, daar werd hij “Un genio – Il James Dean del ciclismo”.

In het najaar won hij op weergaloze wijze twee ritten in “La Vuelta”, hij hielp de latere winnaar Jan Ullrich in de bergen, werd knap derde in de afsluitende tijdrit en pakte de blauwe puntentrui. Hij begon als topfavoriet aan het WK in Verona, viel twee keer maar werd toch nog zevende, ondanks een gebroken pols.

Vanaf toen ging het enkel maar bergaf met Frank, een korte opflakkering in 2003 niet te na gesproken. Hij werd opnieuw tweede in de Ronde van Vlaanderen, maar niet meer met dezelfde panache als voordien.

Vele leden van WTC De Berggeiten hebben nog een praatje met hem gemaakt in mei 2009 in cafe Berghof, waar VDB er terug scherp en ambitieus uitzag.

Helaas heeft het lot er anders over beslist. Onder dubieuze omstandigheden is deze held overleden op 12 oktober 2009 in Senegal.

Frank: forever in our hearts!