Vogezen 2014 Dag 5

Dag 5 en ook tevens de laatste dag van de hoogtestage. Op het programma stond een korte rit van 30km ( 500htm) aangezien we rond de middag onze uitvalsbasis moesten verlaten. Na het laatste ontbijt werden de aluminium en carbonnen rossen uit de kelder gehaald, de drinkbussen voor een laatste keer gevuld en de zwartwitte tenue aangetrokken. Onder een bewolkte hemel werd wederom koers gezet richting Gerardmer.

Als 1ste klim stond de Rayée (1.6km tegen 9%) ons op te wachten. Deze klim, beter bekend bij de Berggeiten als “Den oprit” begon onmiddellijk redelijk steil. Omwille van het rode licht van de wegenwerken werd de weg versperd. Ikzelf was daar getuige van een sterk staaltje sur-placcen van Koen. Met de nodige behendigheid omzeilde hij het obstakel, een nietsvermoedende wegenwerker, om dan verder te stomen richting top. Jolle en ik besloten wederom om op eigen tempo te klimmen. Boven aangekomen werden de vareuskes aangetrokken en begon de afdaling.

Nu wachtte ons nog de Grosse Pierre. Deze werd in groep en op een rustig tempo beklommen. Iedereen genoot van de laatste klimkilometers en boven kwam het besef dat we de laatste beklimming achter de kiezen hadden. Als toetje kwam er nog een mooie afdaling richting Gerardmer.

Aangekomen bij ons huisje waren er enkel maar lachende en vermoeide gezichten te bespeuren. Het besef kwam dat een prachtige 5-daagse erop zat.

Nu resten er enkel nog de statistieken: 5 dagen Gerardmer betekenen 400km gereden, 7000htm overwonnen, 0 platte banden (unicum?) op de rekening, 3kg Isostarpoeder in verscheidene drinkbussen gedaan, 6kg stoofvlees met groensels verorberd, 1 natte afdaling verteerd, liters zweet achtergelaten, decibels aan gelach geproduceerd, uren gezever en gezwans meegemaakt, een wankele WiFi-verbinding overleefd, een niet nader vernoemd alcoholverbruik gehaald, tevreden middenstanders achtergelaten, gesnurk in de kajuit gehoord, meerdere knuffels uitgedeeld maar vooral 8 Berggeiten die hun hart hebben kunnen ophalen in het klimmen en het afdalen van de cols in de Vogezen.

Om het met de woorden van Alex te zeggen: we hebben onze rug gerecht, onze spieren gegeseld maar vooral: we hebben genoten.