Philippe Gilbert Classic 2011

Bij een prachtige ochtendzon en een schamele 3 graden stonden vier dappere Chamois aan de start van de “Philippe Gilbert Classic” => 150 km en 1900 hoogtemeters aangekondigd door Phil de Pil’s website.

Smolders, Kurre, Le Président en Le Sécretaire waren de deelnemers.

Er waren enkele serieuze hellingen waarvan de Harzé (11km lang) na drie kilometer de eerste klepper van formaat was.

Nadien volgden nog enkele côtes zoals de Wanne en de Stockeu.

Aan iedereen die nog eens wilt gaan trainen in de Ardennen volgende tip : vermijd de Stockeu !!! Deze kleine smeerlap is niet zo lang, maar het stijgingspercentage op de Polar liep toch op tot 23% … geen cadeau voor het B-team.

Toen was het A-team al lang gaan vliegen en na 105 km (met de laatste bevoorrading) waren Smolders en ondergetekende zo leeg dat we bijna het bordje Remouchamps wilden volgen ipv de laatste vier côtes nog over te moeten.

Van ons hart toch een steen gemaakt en de Rosier (Roger zoals de Ollanders zeggen) opgereden tegen een slakkengangetje.

De benen liepen volledig leeg en toen moesten we de Maquisard, de Mont-Theux en de Redoute nog over.

Aangekomen aan de Maquisard kreeg Smolders z’n goei benen ineens terug en zelfs een démarrage bleef niet achter. Le Sécretaire bleef verweesd achter.

Vanaf de Maquisard ken ik de weg van de VGT classic en besloot ik om de Mont-Theux links te laten liggen (in theorie was het rechts).

Smolders was akkoord en dus bleef slechts de Redoute nog over.

Vanaf hier kwam dan het beroemde “materiaal pech” stuk weer voor in het verhaal. Terwijl Kurre foto’s aan het trekken was trapte ik m’n ketting volledig over, weer gedaan met loten en de Redoute kon ik vergeten. (finish was in het midden van de berg en daar ben ik dus net geraakt).

Gelukkig is dit weer niet in het begin van de koers gebeurd of ’t was weer niks geweest voor Le Sécretaire.

=> Kleine anekdote : toen Kurre me belde om te zeggen dat de Mont-Theux een smerig bergske was dat we beter konden afsnijden was ik al bezig met de beklimming van de Redoute. Die Ollandse madam in haar mobilhome dat kwam kijken naar deze magische berg keek nogal raar op toen er een chamois al bellend dit bergje opreed 🙂

Daarna nog een terraske gaan doen en een paar Duvels genuttigd om het verloren vocht terug te recupereren.

Achteraf nog vernomen dat zelfs Le Président een klop van de marteau kan krijgen, op de Mont-Theux is voor hem ook het licht volledig uitgegaan (net als later op de avond bij de rest van de berggeiten op het verjaardagsfeestje van de Mystery Guest)

Conclusie : Phil de Pil had ons goed bij ons pietje, 150km en 2300 hoogtemeters voor het A-team, 135km en 2150 hoogtemeters voor het B-team.

Zondag (deel 2):

===========

Vier dappere berggeiten besloten om de profs te gaan bekijken in het Luikse hooggebergte.

Deelnemers waren Smolders, Kurre, Butcher en Le Sécretaire.

Om halftwaalf vertrokken in een blakende zon. Butcher had de itinéraire uitgeprint doch dit was de itineraire van 2009 (redelijk ambetant bij een volledig hertekende finale in het jaar 2010)

Gestopt in de welbekende Q8 aan afrit 44 vlak voor Aywaille, vooral bekend door de berggeiten die al regelmatig eens een trainingske meepikken in de bergen, om een gazet te kopen met de wegbeschrijving van 2010 …

Eerste keer dat we onze helden zagen passeren was op de Cote de St Roche. Vroeger niet eens meegeteld als helling, alhoewel het bordje “14%” niks aan de verbeelding overliet. Aangezien hier heel veel volk was moesten sommige koereurs zelfs voet aan de grond zetten. Phil himself stond te voet vlak voor onze eigenste kopman Butcher. Mooi moment …

We hebben de koereurs een zestal keer zien passeren (Wanne, Maquisard, Rosier (Roger), …)

Aan de voet van de Rosier was er een bevoorrading waarbij we enkele gadgets konden bemachtigen van Topsport Vlaanderen. Een bevoorradingszakje met nog twee gellekes in (waarop genoteerd staat : niet verkrijgbaar in de handel).

Dit spul wordt volgende zaterdag getest bij Hoei-Haasrode-Hoei, als ge Le Sécretaire de bergen op ziet vliegen weet ge hoe het komt.

Butcher kon ook nog een opgever van AG2R z’n drinkbus afhandig maken …

Op het einde zijn we aan de Roche aux Faucons gaan kijken waar we ook nog enkele Joe Pilers hebben genuttigd voor ons vertrek richting Leuven.

Twee Chamois moesten dan nog naar RSCA – Gent gaan kijken, alwaar (toch voor mezelf) het licht serieus is uitgegaan.