Landen – Trois-Ponts – Landen 2013

die ik voor de eerste keer zou gaan rijden moest de tocht der tochten worden i.k.v. de voorbereiding op de Dolomieten Marathon eind juni. De cijfers spraken voor zich: 215km en 3100hm met onderweg een 10-tal uitgesproken Ardennenhellingen.

Om 6u vertrokken we met 2, Kris had ook verlof kunnen nemen gezien ze daags nadien voor LBL hondenweer voorspelden, richting het kleine Vlaams-Brabantse dorpje Landen. Nadien zou nog een 3e Berggeit vertrekken, maar Steven DP vond 6u net iets te vroeg. Veel leven was er nog niet in de brouwerij toen we aankwamen, maar toevallig kwam net Johan en Kris van het Pachthof ook aangereden. Zij waren ook met 2 en na de geslaagde joint-venture in Haasrode – Hoei – Haasrode waren we dan al onmiddellijk met 4 om te rijden.

De inschrijving verliep bijzonder vlot en bedroeg slechts 6€ voor 4 bevoorradingen en indien nodig pechverhelping. De schitterende omgeving krijg je er gratis bij. Na een aanloop van ongeveer 30 à 40km door Haspengouw kondigde de eerste helling van de dag zich aan. Al bij al was dit niet echt een zware helling, maar aangezien ik voordien nog geen ervaring had met een tocht van meer dan 200km was voorzichtigheid toch geboden. Aarzelend werd er dan maar geklommen, maar ondertussen was toch al duidelijk dat de benen vrij goed waren.

Bij het induiken van de Maasvallei kon de rit nu echt van start gaan. De opeenvolging van hellingen, de ene al wat langer dan de andere zorgden er ook voor dat het gemiddelde al snel onder de 30 ging duiken, maar geen nood: snelheid was vandaag niet van tel. Enkel de kilometers en hoogtemeters moesten voor de ultieme voorbereiding zorgen.

Aan de 2e bevoorrading boven op de Ancienne Barriere maakte ik een cruciale fout: te veel suikers gegeten in combinatie met een hogere dosis aan suikers in de drinkbussen. De gevolgen waren onmiddellijk voelbaar en in de afdaling richting Trois-Ponts werd ik heel duizelig. Dit gevoel ging door tot aan de volgende bevoorrading boven op de Lorcé. Tijdens dit stuk dan ook enkel maar water gedronken en gelukkig ging het nadien terug beter. Gelukkig ja, de ongerustheid was bijzonder groot dat ik nog 115km met een draaierig hoofd moest rijden… En ondertussen bij de rest van ons gezelschap, daar ging het blijkbaar bijzonder goed want Kris vond op de Lorcé nog de tijd en kracht om een persoonlijke besttijd te zetten.

Boven op de Lorcé lag het zwaarste achter de rug, ondertussen hadden we al 135km en 2000hm achter de rug. Voor ons lagen nog een 4-tal langere, niet al te steile hellingen en bovendien ook nog een bevoorrading rond de 170km. En weer werd er over perfecte, vaak ongekende Ardeense wegen verder gereden. Het tempo lag ondertussen nog maar rond de 26km/u. Onderweg naar de laatste bevoorrading klitte de meeste kleine groepjes ook samen in een groter peloton dat gemend werd door iemand van het Grinta-Granfondoteam.

Vanaf de laatste bevoorrading lag er nog slechts 1 helling voor ons en dan was het nog een 30-tal kilometer richting Landen. Tijdens dit laatste stuk vonden Kris 1, Kris 2, Johan en ikzelf mekaar steeds beter en beter. Het tempo ging dan ook plots serieus de hoogte in en groepje na groepje werd ingehaald. Ons kwartet werd steeds groter en groter tot we op een bepaald moment met een peloton van pakweg 40 wielertoeristen rondtoerden. 3 nieuwe renners namen het nu van ons over en het tempo ging nog wat hoger liggen en aan 40km/u werd er richting Landen gereden.

Met nog een 15km te gaan wou ik ondertussen ook nog is testen wat er in de tank zat en ging nog wat mee op kop van het peloton rijden. Aangezien ik de tank graag leeg rij, spaarde ik ook nu kracht nog moeite om me compleet pleuris te rijden. De teller hing constant rond de 50. Het peloton barstte volledig open en met een klein groepje werd Landen bereikt.

Enorm tevreden met mijn eerste +200’er kon aan de tafel een Duvel genuttigd worden samen met ons kwartetje van 8u eerder. Iedereen was enorm tevreden hier gereden te hebben in een volledig droge dag. De eindcijfers waren iets minder dan opgegeven door de organisatie maar de 215km bedroeg toch 2900hm. Het gemiddelde lag uiteindelijk toch nog op 28,6km/u wat al bij al zo slecht nog niet was wetende dat de meeste kilometers met 2/4 werden gereden.

En nu benieuwd wat de Eddy Merckx volgende week zal brengen na de lange voorbereiding. De opdracht is simpel dan: gas open van de start en 155km aanklampen op de hellingen en tempo maken op de tussenstukken. Verslag volgt…