Vogezen dag 1
Tradities zijn er om in ere te houden en de jaarlijkse Vogezentrip is er zo één. 4 Berggeiten gingen deze traditie dan ook in ere houden. Vandaag 5 mei om 8u45 werd er dan eindelijk koers gezet richting La Bresse. Het contingent Berggeiten bestond uit Wouter, Jurgen en mezelf. Jolle gaat ons een dag later vervoegen.
Na een voorspoedige rit van 4u30 arriveerden we in La Bresse en werd er ingecheckt bij La Couarôge. Een eenvoudig, doch chique ingericht appartement met voldoende plaats. Dit stulpje wordt de uitvalsbasis voor de komende 4 dagen.
Na het uitladen van de bagage en het traditionele gevecht van wie welke slaapkamer krijgt (gewonnen in mijn voordeel aangezien de andere 2 een trap moeten beklimmen), werd snel de koerstenue aangetrokken. Na het controleren van de bandenspanning en het oliën van de kettingen werden de eerste kilometers van de Vogezenstage ingezet.
Jurgen had een ritje van 35km (900 htm) uitgestippeld en als opwarmer leek ons dit wel oké. Onder een stralend zonnetje en bij 20° Celsius begonnen we er goedgemutst aan. Na 500m kwam de eerste klim: Route Du Lac de Blanchemer (3,8km en 8,7% gemiddeld) was de naam. Het begin was zeer pittig. 14% omhoog, 12% omhoog, 10% omhoog, recuperen op een stuk van 8%, terug 12% en zo ging het maar door. Ik moest al snel de andere 2 laten gaan en besloot, zoals steeds, om op eigen tempo omhoog te rijden. De conditie was goed, het klimmen ging gestaag en de omgeving maakte wel veel goed. Dus in plaats van het traditionele gevloek en gesakker, bleef ik raar maar waar goedgezind. Een Mortirologevoel maakte zich meester van ons aangezien in de laatste 300 meter er zelfs nog sneeuw lag langs beide kanten van de weg. De eerste klim van de stage was bedwongen. De klim gaf uit op de Route de Crête en op deze weg lag ook de 2de klim.
De Hohneck (1,2km en 8,4% gemiddeld) was deze beklimming. Deze was een korte doch venijnige klim. Na minder dan 10 minuten stonden we boven. Kort maar krachtig dus en wat een fenomenaal uitzicht boven. Na het klimmen volgt er ook een afdaling en deze was wel listiger aangezien de weg glad lag wegens het smeltwater dat naar beneden vloeide. Het leuke van deze afdaling was dat we wel onmiddellijk de Route de Crête konden volgen en aangezien deze lichtjes naar beneden liep, ging de snelheid gestaag omhoog. De afdaling werd verdergezet op de Col de la Schlucht en het was een plezier om deze eens te doen met een droog wegdek (remember 2 jaar geleden).
Eens beneden aangekomen, zei Jurgen dat het nu nog slechts 15km was. Vlotjes begonnen we aan deze laatste kilometers en op een klein intermezzo met enkele fietsende vrouwen na (ask Jurgen) begonnen we aan de laatste hellende strook van de dag. Deze werd ook zonder problemen afgehaspeld en wat nog overbleef, was een afdaling tot aan de uitvalsbasis.
Met 35km en 900htm was de eerste dag een succes. Een goede binnenkomer waardoor de spieren de nodige spanning hebben. Nu nog een goed bord spaghetti verorberen, rustig nog iets drinken en laat dan dag 2 maar komen.