Ardennenrit 12 mei

Een paar maanden geleden had ik het idee om, als voorbereiding van de Cinglé, een Ardennenritje te doen. Maar wel een specifiek ritje rond Spa met zoveel mogelijk lange hellingen.
Een paar weken geleden had ik ook eens gevraagd of er nog Berggeiten goesting hadden om mee te rijden. Zowel Jeroen, Jurgen en Marc hadden zin, een datum (12 mei) werd overeengekomen maar natuurlijk wel alleen als het die dag niet zou regen.
Heel de week ervoor was het bang afwachten want de weerberichten veranderden heel de week.
Vrijdag hebben we dan toch de knoop doorgehakt, ze gaven niet echt schitterend weer maar ook geen regen. Er werd zondag afgesproken bij mij thuis om 9u.
Hieronder kan je het relaas lezen van die dag:

Iets na 9u stonden we met 4 klaar voor vertrek, Jeroen, Marc, Jurgen en Ik waren het peloton van de dag.  
Rond 10u30 stonden we in Spa, het omkleden deden we bliksemsnel want er was niet veel tijd te verliezen! Maar daar dachten de darmen van Marc anders over, er werd direct gezocht naar een toilet. Een dikke 10 minuten later was er dan de officiële start na een korte omweg, ook in Spa zijn er wegenwerken, begonnen we meteen met de eerste helling van de dag.
We begonnen direct goed met de Rosier langs de noordelijke kant, een hele mooie en rustige klim met 6km en 5% is het een tempoklim met nooit echte steile stukken erin. Jurgen en Ik reden tot ongeveer halfweg de klim samen, daarna was het ieder voor zich. Ik kwam als eerste boven waarna Jurgen al snel volgde met op enige afstand Marc en Jeroen die het beide rustig aan deden, het ging tenslotte nog een lange dag worden. Na een lange en leuk afdaling kwamen we aan de start van een (voor mij) onbekend lusje met erin een kort klimmetje, dit om straks aan de 100km te komen en aan de echte voet van de Vecquée te komen. Het lusje is zo’n 12km met een klimmetje genaamd de Rahier (naar het gelijknamig dorpje), van zo’n 2km aan 5% met een uitloper van 3km aan 3%. Eigenlijk was dit lusje 1 van mijn hoogtepunten van de dag, heel rustig met een mooi klimmetje en met mooie uitzichten!
Op het einde van dit lusje was er een technische afdaling met zowaar enkele haarspeldbochten, waarna we vrij snel aan de voet van de Vecquée kwam, de lange kant van deze klim is zo’n 6,5km aan een kleine 5%. De eerste 3 km zijn vrij makkelijk (zo’n 4%) en op een grotere weg, al is die nog wel goed te doen met de fiets. Net voor Stoumont draai je links het moeilijke gedeelte van de klim op. Dit stuk is zo’n 3km aan een dikke 6% met een halve kilometer aan 8%, bijna boven vlakt de klim dan wat af. Ik ken deze klim vrij goed en wou eens testen, op het makkelijke deel trok ik op de grote plaat flink door, Jurgen wou het rustiger aan doen net zoals Marc en Jeroen. Boven heb ik even op Jurgen gewacht maar het was er echt wel koud, dus zijn we samen even terug afgedaald naar Marc en Jeroen en zijn we samen terug naar boven gereden.
Na een hele snelle afdaling (snelheden tot 70km/u werden gemeten), kwamen terug in Spa, daar werd er haltgehouden voor een snelle lunch. Nu het had sneller gekund want het duurde wel even voor de obers ons bedienden. De croque’s en pannenkoeken werden snel naar binnen gewerkt want hoe langer we bleven zitten hoe later we terug waren.
Na onze middagpauze reden we meteen de volgende helling op, de Malchamps, de langste helling van meer dan 5% in België, 5,3km aan 5,8%. Op mijn weg naar een fietsvakantie in Stavelot ben ik deze opgereden zonder dat ik wist wat er ging komen, toen heb ik redelijk afgezien.
Vandaag viel het wel mee, we hadden wind flauw in de rug en het was ook niet te warm of te koud. Wat je wel moet weten is dat de Malchamps de verbinding is tussen Spa en Francorchamps en dus wel druk, alleen of met een paar man geen probleem maar af te raden in grote groep.
Toen we aan de klim begonnen maakte Jurgen zijn fiets een raar geluid, zijn remblokjes zaten tegen zijn wiel nadat zijn fiets was gevallen tijdens het eten, is bij mijn fiets ook gebeurd, er was wat wind daar.
Nu ja geen probleem, hij zou zeker niet als laatste boven komen.
De Malchamps is vooral mentaal een moeilijke helling omdat je al van ver het einde ziet maar het lijkt maar niet dichterbij te komen. Het grootste deel is ook kaarsrecht, dus je kunt niet van bocht tot bocht rijden bijvoorbeeld, gewoon op de pedalen stampen tot boven!
Daarna ging het gelukkig naar beneden, ik had op Strava een mooi wegje gevonden dat parallel ging met de grote weg naar Stavelot, een prachtige afdaling met een mooie weg, je komt onder andere de voet van de oostelijke kant van de Rosier voorbij.
Na de afdaling was er een tussenklim, de Côte de la Gleize, de klim zelf is zo’n 2km aan 4% maar loopt nog een dikke 2km door aan 2%.
Van daar was het zo’n 17km in dalende lijn naar Remouchamp, het was wel serieus bijtrappen want we hadden op dit stuk wind op kop, het was mijn route dus hier heb ik ook het meeste kopwerk gedaan.
In Remouchamp kwam de laatste klim van de dag, een korte maar krachtige beklimming, El Minire een minder bekende klim van 1,8km aan 6,6% maar de eerste 500m zijn zeker 10% gemiddeld met ook lange stukken van 12% met een uitloper die ook nog vlot boven de 7% gaat! Boven werd er gewacht en als bij wonder ging het voor iedereen goed!
Daarna werd er nog iets meer dan 2km doorgeklommen op de grote baan naar Spa, boven namen we de splitsing via Becco omdat die afdaling toch veel rustiger is dan de grote baan, beneden kom je dan in Spixhe waarna het nog zo’n 7km vals plat is naar Spa. Moe maar voldaan kropen we in de auto voor de terugtocht naar Leuven, daar werd nog even nagepraat in het Buurthuis.
De statistieken: 105km, 1800 hoogtemeters, 25km/u