Ardennenweekend 2021, Achouffe.

Na een paar maanden afwachten (en een dubbele boeking die we konden annuleren) of dit jaar een Ardennenweekend of Vogezenweekend ging plaats vinden (Coronacrisis-gewijs) werd de keuze door Frankrijk gemaakt, die hadden beslist dat ze de week na onze datum pas toeristen gingen toelaten!
Ardennen dus, het werd een modern huis in Achouffe, of meer bepaald het dorpje Mont (en ja ons huis lag dus op een heuvel).

Dag 1:

Na onze aankomst in Mont kropen we meteen onze fiets op voor ons eerste ritje (we moesten op tijd terug zijn om de sleutel in ontvangst te nemen). Doordat we halverwege Mont zaten moesten we eerst een stukje bergop, dit was direct een goeie opwarming. Na de opwarming daalden we af naar Houffalize, in Houffalize startte de eerste (en grootste) uitdaging van vandaag, de Côte de St. Roch. De St. Roch is een muur van zo’n kilometer met een gemiddeld percentage van 11% maar de eerste 500m is het zwaarste met zo’n 14% gemiddeld! Maar eigenlijk had geen enkele Berggeit echt moeite met de klim, ja er werd wat geklaagd maar iedereen is zonder kwaad te worden boven geraakt!
 Na een korte afdaling pikten we in Cowan in op de Ravel naar Bastogne, dit stuk was zo’n 16km met voornamelijk tegenwind en lichtjes bergop, dit was voor sommigen zwaarder dan de St Roch.
Net voor het einde van de Ravel had ik een verrassend cultureel uitstapje voorzien naar het Mémorial du Mardasson, een monument voor de slachtoffers van het Ardennenoffensief. Dit uitstapje (en de korte pauze daardoor) werd zeer geapprecieerd in de groep.
Na nog een laatste kort stukje op de Ravel kwamen we op ons keerpunt, Bastogne-centrum. Hierna reden we een stukje op een mooi plateau met als leukste verrassing een aanval van de Voorzitter waar alleen ondergetekende een antwoord op had, beide haalden we op 2 verschillende Strava-segmenten een bekertje (ik zelfs op beide), trotst dat we daarop waren die avond!
Na een technische afdaling naar de Ourthe vallei waren we toe aan de volgende beklimmingen, de Petit Mormont en na een heel korte afdaling de Côte de Wibrin. De beklimming reden we eigenlijk in 2 groepen: Stekke, Jurgen, Wouter en ik op kop, Stoppie, Jeroen en Marc in groep 2, op de Wibrin probeerde Jurgen even te ontsnappen maar ik had eigenlijk wel goeie benen (ondanks al dat kopwerk) en kan nog overnemen tot aan de top van de beklimming. De 2 beklimmingen zijn bijna hetzelfde, beide 1,6km al is de Mormont ietsje steiler (5,5% tegenover 5%), de Mormont is een grotere weg dan de Wibrin maar toen wij er waren hebben we geen last gehad van het verkeer, eigenlijk wel leuke klimmetjes die niet lang en ook niet moeilijk zijn maar wel echte aanraders.
Na wat op en af (maar voornamelijk af) naar Achouffe waren we op zoek naar een terrasje maar de 3 terrassen in Achouffe zaten allemaal vol. Gelukkig was er helemaal boven op de berg waar ons huisje stond een cafeetje met een terrasje dat waarschijnlijk wel wat plaatsjes had (want was op de grote weg naar Houffalize). Die beklimming bleek wel redelijk lang, van Achouffe tot boven aan de N30 is het zo’n 3km aan 4,8%, al bij al is dan niet zo moeilijk maar met dan al 770hm op de teller voelde ik het toch al in mijn benen. Onderweg stopten we nog even aan het huisje voor een trui en/of jas want ondertussen was het toch al redelijk fris geworden en waren er wat dreigende wolken bijgekomen. Na een paar Chouffekes in Café Du Chera daalden we terug af naar ons huisje waar sommigen genoten van een saunake en een plonsje, s’avonds werd er door Marc deskundig uitleg gegeven over Viva, een wijn/bier hybride die ons allen smaakte! Na een lekker bordje kipcurry met pasta werden er andere drankjes boven gehaald en wat nagepraat over de rit en vooruit gekeken naar de koninginnenrit de volgende dag.

Dag 2,

Dag 2 begon met een afdaling naar Achouffe met daarna 3 korte klimmetjes en 2 korte afdalingen. Daarna volgde een langere afdaling naar Maboge waar meteen ook de moeilijkste helling van de dag begon: de Mur de Maboge, een muur van 700m met een gemiddeld percentage van 14%. Voor mij ging het beter dan de vorige keer dat ik die beklommen had maar achter mij hoorde ik vooral geluiden van afzien, van geklaag en bij Jeroen zelfs van gehike. Net na de Mur pakten Marc en Jurgen een koffiepauze bij een vriend van Marc die daar een huisje had, de rest van ons had op dat moment niet veel goesting in koffie (of eerlijk gezegd om terug af te dalen en terug om hoog te gaan). Na de Mur (en de koffiepauze) klommen we nog 2,5km door naar Hubermont.
Na een paar kilometer op een plateautje daalden we af richting La Roche-en-Ardenne, daar was er zoveel volk dat ik 2x verkeerd was gereden (door dat ik niet op mijn gps kon concentreren), dan maar een Tim Declercq’ske gedaan en 7km vol op kop gereden.
Na een korte pauze en een uitleg over de pijlen die we moesten volgen want de volgende beklimming was de Côte de Dochamps, 1 van de langste beklimmingen in België (9,5km aan 3,7%) en de Dochamps is redelijk wispelturig met een paar zwaardere stukken (al gaan die ook nooit boven 8%), een paar vlakkere stukken en 2 afdalingen. Doordat die klim zo ongelijk was, was het onmogelijk om samen te blijven of om elke “top” te wachten. Een aangename verrassing wachtte er ons op de 2 moeilijkste kilometers want daar hadden ze net nieuw asfalt gelegd (zo nieuw dat de omleidingsbordjes nog niet weg waren)!
Het eerste stuk van de klim beklom ik alleen met Jurgen, na een kleine 4km kwam Stekke erbij (ook omdat we even vertraagden om te zien of de rest juist reed.
Na 3 makkelijkere kilometer met ons 3 plaatste Jurgen een paar versnellingskes en moest Stekke lossen. Ikzelf ben ook geen voorstander van die halve versnellingen en dan terug trager rijden, en daarom plaatste ik dan zelf een echte versnelling zodat Jurgen er echt af moest, de laatste 2 km alleen doorgereden op een redelijk hoog tempo.
Jurgen kwam op een kleine 20” na mij boven, daarna kwamen Stekke en Wouter binnen met telkens een verschil van minuut, Marc, Stoppie en Jeroen kwamen wat later binnen vooral op Jeroen was het wat langer wachten want die had echt last van de avond ervoor.
Jeroen had zo’n slechte benen dat hij ervoor koos om af te korten, Stekke (als goeie voorzitter) kon natuurlijk geen man alleen laten en loodste Jeroen veilig naar huis.
In Dochamps hebben we naar een terrasje gezocht maar het enige dat we vonden zat vol.
Dan maar meteen de afdaling naar La Roche gedaan. Buiten een beetje hagel was dit een zalige afdaling waar je bijna niet moest remmen. Na zo snel mogelijk door het centrum te hebben gereden deden we de Côte d’Hives, een hele mooie klim waar je langs een valleitje naar boven rijdt. Hij is ook zeer rustig omdat camions er niet op mogen (of nu toch niet), enige mindere punt is dat het asfalt er op sommige stukken slecht bij ligt. Bovengekomen daalden we af naar Ferme au Pont, na 2 vlakke kilometers begonnen we aan de klim richting Bertogne (een klim die ik nog nooit had gedaan), de klim is op een redelijk grote baan maar ondanks dat zijn we amper auto’s tegengekomen, misschien hebben we geluk gehad? Net voor het einde van de klim stopten we aan een terrasje, het enige terrasje waar plaats was in heel de rit!
Na een golvend plateau, waar de meesten hun benen begonnen te voelen, keerden we na een bevoorrading via de Ravel terug naar Houffalize waar Wouter, Stoppie en Marc via grote weg de grote weg terug keerden, Jurgen en Ik gingen eerst nog een klimmetje bij doen, tenminste dat was eerst het plan maar Jurgen was ook wat moe en korte na halfweg de klim ook in. Zelf beklom ik nog wel de Taverneux klim (1,1km aan 7,6%) die eigenlijk wel echt nog steil was zeker de laatste 400m komen niet onder 9%. Na mijn extra km’s kwamen we elkaar tegen op het terrasje waar we de dag daarvoor naar toe waren gegaan, er werd uitgehijgd na een ritje van 104km met meer dan 1600 hoogtemeter. S’avonds genoten we van een potje stoofvlees van de sponsor (de Spar van Linden).

Dag 3:

Zaterdag stonden we op met regen, na wat overleg besloten we om wat later te vetrekken (wanneer de regen wat zou minderen) en een beetje in te korten.
Zoals donderdag deden we de afdaling naar Houffalize. Vanuit het centrum begonnen we aan een lange klim (Rue de Libramont) van 4km maar daardoor wel maar 3% gemiddeld. Wouter deed het kopwerk op deze klim, iedereen had op dat moment nog even goeie (of slechte) benen en we bleven dus samen. Na een korte afdaling was er een lang stuk vals plat op een grotere weg, hier deed Marc zijn deel van het kopwerk. Hierna daalden we af via de klim van Bertogne (waar we gisteren omhoog reden). Na een kort stukje vlak kwamen we aan de klim die je via Herlinval naar Warempage brengt, dit is een hele mooie en rustige klim die nooit boven de 7% gaat een aanrader!
De volgende afdaling was die naar La Roche, daar lag het doel van de dag, de Haussire maar omdat ik de bekendste en moeilijkste kant al tal keren heb gedaan (de kant die start naast de kerk) was het plan om nu de zuidkant te doen. De zuidkant is de meest gelijkmatige, de eerste 2,5km ga je zo’n 6% omhoog, het is pas wanneer je samenkomt met de andere kanten van de beklimmingen dat de stijgingspercentages de hoogte ingaan, de eerste 500m zijn zelfs 11% gemiddeld en de laatste km zijn zo’n 9% gemiddeld. Ik moet wel zeggen dat deze kant inderdaad makkelijker en minder druk is (omdat het wildpark op de andere kant ligt). Na de verplichte foto aan het bord boven was het heel even afdalen om direct daarna het laatste deel van de Samrée te beklimmen. Dit laatste deel is zo’n 3,5km aan 4%. Omdat dit zo’n drukke beklimming is deden we de beklimming zo lang mogelijk in groep, boven aten we een koekje/reepje/gelleke. Daarna deden we een rustig lusje met een paar kortere klimmetjes zoals de Route du Poteau (0,7km aan 5%) en de klim naar Fosse (1,1km aan 7,4%) met daarna een stuk van de Côte d’Odeigne (het deel dat wij deden was 5,6km aan 4%), vooral de laatste bleek een lastige te zijn mede door de regen maar nog meer door de kopwind! Boven kom je aan de grote weg naar de Baraque de Fraiture. Na wat op adem komen was het hierna gelukkig vooral afdalen richting Achouffe. Als finish moesten we natuurlijk wel nog de klim naar ons huisje doen, na zo’n tochtje is 1,5km aan 6% nog best pittig. Uiteindelijk was ons ritje 76km maar wel met 1400 hoogtemeter! Ik moet zeggen dat ik na deze rit wel kapot was, de regen en koude waren echt in de kleren gekropen!

Dag 4:
Zondag zouden we de afdaling van zaterdag hebben beklommen en nog een beetje verder naar de Baraque de Fraiture maar door de regen zijn we in plaats daarvan wat vroeger naar huis vertrokken.
Door het weer hebben we deze fietsvakantie wat minder gefietst dan gewoonlijk, al hebben we vooral op donderdag en vrijdag wel wat geluk gehad want ook die dagen hadden ze veel regen gegeven, gelukkig is Frank soms mis!

De cijfers van het weekend:

240km met meer dan 4000 hoogtemeter!

In de afspeellijst hieronder kan je de filmpjes van het weekend nog bekijken:

Leave a reply

Your email address will not be published.

You may use these HTML tags and attributes:

<a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <strike> <strong>

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.