Vogezen 2017, Dag 3 en 4
Dag 3:
Zondag ochtend was er geen wolkje aan de hemel, de korte broek kon aan, en er waren ook geen armstukken meer nodig, wel had ik nog een warm onderlijfke aan.
We vertrokken direct bergop, al was het wel meer vals plat, 7km aan 3%, dan een echte beklimming.
Na een korte maar leuke afdaling zagen we in de verte al de eerste glimpen van onze eerste klim, de Grand Ballon. De Grand Ballon is door de Berggeiten natuurlijk al beklommen, maar vandaag stond de kant vanuit Moosch op het menu. Dit is volgens de meeste websites de moeilijkste kant, en niet alleen door de steiltegraad 7,7%, met veel stukken aan 9% en zelfs een km aan 10%!
Maar dat was niet eens het moeilijkste, dat was het wegdek, na het kerkhof van Geishouse leek de weg meer op een maanlandschap dan asfalt. Nee dit heb ik zelfs in België nog niet meegemaakt, je moest echt een weg zoeken tussen de putten door! Leuk weetje, aan het begin van deze weg stond er wel een bord “weg niet onderhouden sinds 2003”, dus we waren wel gewaarschuwd.
Wat ik wel nog wil zeggen is dat er geen auto’s reden, alleen wandelaars en lopers (waar Jurgen zelfs 1 van kende) en de uitzichten waren schitterend.
Boven lag er nog steeds sneeuw, gelukkig was het café open en konden ik, en Jurgen die ondertussen ook was bovengekomen, wachten op Jeroen en Marc in de warmte.
Nadat Jeroen en Marc bovenkwamen en na een paar cola’s konden we de afdaling naar Willer-sur-Thur inzetten. Tijdens de afdaling waren er ook veel minder auto’s dan normaal gezien langs deze kant en konden we dus lekker doortrekken.
Heel snel na de afdaling begon de volgende klim al, Col du Hundsruck (6km aan 6,4%), esthetisch een hele mooie klim, en een pak moeilijker dan je op papier zou zeggen.
De afdaling namen ik en Marc een beetje vroeger omdat Jurgen en Jeroen al elke afdaling ervoor sneller waren en wilden we nu wat voorsprong nemen.
Na een kleine 10km in een vallei kwamen we aan de laatste klim van de dag (en van het weekend), de Ballon d’Alsace, deze keer vanuit Sewen. Dit is de minst gelijkmatige kant van de klim, wel makkelijker (12km aan 5,5%) dan de kant die we de dag ervoor gedaan hadden.
Je begint te klimmen naast het meer van Sewen, na een paar kilometer rechttoe rechtaan kom je aan een paar haarspeldbochten en tot mijn grote verbazing lag daar ineens een prachtig stuwmeer, een mooie verrassing! Naast het stuwmeer begint ook het moeilijke stuk van de klim, zo’n 5km aan 8%, daarna is er een stuk van zo’n 2km dat veel makkelijker is, met zelfs een paar korte afdalingen. Dan heb je nog de laatste 2km die iets moeilijker zijn, maar hier kom je ook niet boven de 5%. Hier kan je, mits goeie benen je grote plaat gebruiken. Ik was wel blij dat ik boven was, het waren 3 lastige dagen geweest, maar wel heel leuk!
Maar blijkbaar was ik niet de enige waarvan zijn energie op was, heel het weekend was Jurgen na mij boven gekomen meestal zelfs na maar een paar minuten. Maar nu duurde het iets langer, en Jurgen kwam zelfs niet als tweede boven, nee Marc kwam ineens tevoorschijn!
s’Avonds gingen we naar het restaurant dat ons de eerste middag uit de nood had geholpen, en ook nu was het eten weer heel lekker.
Statistieken van de dag: 102km 2800hm
Vogezen Dag 4:
s’Ochtends opgestaan met regen, maar we waren toch van plan om op tijd te vertrekken en gingen sowieso maar een kort ritje doen. Nu het was zo hard aan het regenen, en de koude was ook terug zodat we wijselijk besloten om gewoon op ons gemak in te pakken en te vertrekken.
Het was tenslotte een geslaagd weekend geweest, met heel veel klimkilometers en heel veel fun!
Volgend jaar opnieuw, hopelijk met een grotere delegatie Berggeiten.