Hierbij een kort relaas van onze trip naar de Vogezen, dit jaar was vooral in het teken van de Trois Ballons die Butcher en ik gingen rijden, Jeroen en Kurre waren dan weer van plan om wat te trainen.
Dit jaar waren Sophie en Patricia er ook bij, ze gingen vooral genieten en ons zaterdag steunen bij de Trois Ballons.
Op zaterdag 2 september vertrokken we (Jurgen, Jeroen, Marc en ik) naar 1 van de vaste afspraken van de Berggeiten, La Charly Gaul, de korte tocht.
Jurgen en Jeroen kwamen wraak nemen voor vorig jaar, toen ze vroegtijdig moesten opgeven vanwege de regen. Mijn laatste keer was in 2014 en was ook geen succes, toen was het weer wel goed maar de benen waren toen echt slecht!
Dit jaar was ik net een week terug van het Alpenbrevet en waren er dus 2 mogelijkheden, ofwel ging ik vanwege de supercompensatie superbenen hebben ofwel gingen de benen heel moe zijn. Read More
Na een korte nacht stond ik samen met Jolle en Butcher aan de start van het Alpenbrevet in Zwitserland, 1 van de zwaarste Gran-Fondo’s.
Aan de start, in Meiringen, stond al gigantisch veel volk, maar Butcher kon toch nog vooraan geraken, hij kon dan ook elke minuut gebruiken om de 270km te kunnen uitrijden. Zelf stonden ik en Jolle wat verder, ik in het vak van 20km/u, toevallig ook ongeveer de snelheid waarin ik eindigde, en Jolle nog wat verder.
Read More
Zondag ochtend was er geen wolkje aan de hemel, de korte broek kon aan, en er waren ook geen armstukken meer nodig, wel had ik nog een warm onderlijfke aan.
We vertrokken direct bergop, al was het wel meer vals plat, 7km aan 3%, dan een echte beklimming.
Read More
Beter laat dan nooit zeggen ze altijd, daarom ook dit verslagje van ons jaarlijks tripje naar de Vogezen.
Deze keer waren we met 4; Jeroen, Marc, Jurgen en ik (Koen).
We vertrokken vrijdag ochtend en kwamen na een omwegje (de gps van Marc had de toeristische route gekozen) rond 15u15 aan in Saint-Maurice-sur-Moselle waar ons huisje lag. De zeer vriendelijke huisbazin gaf ons een korte rondleiding, en tot onze verbazing was heel de interieur vernieuwd wat een groot pluspunt was natuurlijk. Ook zorgde ze ervoor na een telefoontje dat we in een plaatselijk restaurantje nog binnen mochten om te eten. Na het lekkere (maar toch wel zwaar) etentje gingen we een kort tochtje doen met 1 col erin, Col du Page.
Laatste week zaterdag stond de laatste verkenning van de Vlaams-Brabant Cycling Classic op het programma. Voor deze rit tekende 5 Berggeiten present.
Onder een stralende zon en met aangename temperaturen rond de 20 graden werd er rond 10u afgesproken aan de hockeyterreinen in Heverlee. De kantine is naast de hockeyclub ook de thuisbasis van de provinciale afdeling van Cycling Vlaanderen, voordien Wielerbond Vlaanderen. Op 1 juli 2017 organiseren zij in samenwerking met de Berggeiten, 2 andere clubs en stad Leuven de eerste editie van deze nieuwe tocht. Aan onze club werd gevraagd om de 3 parcours van 60, 90 en 120 kilometer uit te tekenen. Read More
Daags nadat onze club het Brevet 50 kilometer organiseerde, stonden er alweer 8 Berggeiten aan de start voor een winderige rit richting ‘De Limburg’. Blijkbaar hoort die ‘De’ er volgens de meeste locals niet bij…
Read More
Stipt om 10 u stonden Jurgen en Paul aan de Deugniet.
Het was nog eventjes wachten op Mark met zijn Smart Watch.
Je vraagt je toch af wat zo’n apparaat waard is als je er iet eens mee op tijd kan komen?. Read More
Ondanks het feit dat het seizoen stilaan op zijn einde liep, werd er toch nog een sportief hoogtepuntje/buitenlandse trip ingelast, namelijk La Charly Gaul. Deze cyclo is een eerbetoon aan de Luxemburgse klimmer Charly Gaul, bijgenaamd de Engel van het Gebergte en behoort al enkele jaren tot één van de meest favoriete cyclo’s van de Berggeiten. Dit jaar gingen we voor de korte tocht van 105km met 1567 hoogtemeters.
Aangezien vroeg opstaan niet altijd samengaat met onze bende opteerden we dit jaar om al op zaterdag richting Echternach te vertrekken.
Zaterdag was D-day, La Cannibale!
De wekker ging af op het ongoddelijke uur 4u45, door de zenuwen was er ook niet veel geslapen. Het was ook aan het regenen, iets wat al de weerberichten tegenspraken.
Butcher had daarom ook al besloten om niet mee te rijden, en ergens begreep ik hem wel, hij had de Ventoux al meermaals gedaan en langs alle kanten. Wel heel leuk dat hij toch mee opstond en mij tot aan de start voerde.
De start was in Malaucene en na een halfuurtje rijden was het nog steeds redelijk kalm daar, aan de start stond nog maar een man of 10. Steven DP en ik waren er als eerste van de Berggeiten en we kregen meteen de mededeling dat de top naar Malaucene afgesloten was.
